“Bella Italia”: Anton Pieck ontmoet Menno Balm

Anton Pieck ontmoet Menno Balm onder de noemer ‘Bella Italia’. Beiden spreiden op hun eigen wijze een sluier over de werkelijkheid. Anton Pieck benoemt het als een sluier die hij over zijn objecten spreidt en ze daarmee aan hun vaak foeilelijke omgeving ontrukt. Waarbij hij altijd cultuur-historisch verantwoord te werk ging. Menno Balm ziet het verleden als onderdeel van het heden en vangt dat in zijn tekeningen. Beiden nemen ze je mee naar Italië, het verleden van het heden.

Anton Pieck leert ons via zijn reistekeningen, oog te hebben voor de vele monumenten van het dagelijks leven, die overal achteloos zijn rondgestrooid. Alleen als de tijd zijn stempel ergens op heeft gedrukt pakt hij zijn schetsboek en tekent wat hem boeit. En op zijn onderwerpen drukt hij een persoonlijk stempel. Veel van zijn tekeningen zijn niet gedateerd en dat doet er niet toe; ze zijn gezien en vastgelegd. De eerste keer was Anton in Italië in 1930 -35 jaar oud- de laatste maal in 1968 – 73 jaar oud. Bijna veertig jaar ertussen, veertig jaar van groei.

Voor Menno Balm is Italië een onuitputtelijke bron van inspiratie voor zijn tekeningen. Van rustieke natuurstenen muren in Piëmonte tot de olijfbomen van Apulië, van monumentale zuilen uit het oude Rome tot een eenvoudig stuk plaveisel; de onderwerpen liggen in Italië voor het oprapen.

Het rijke verleden van het land is in Italië overal aanwezig en is daar een onderdeel van het heden. Doordat de Italianen doorgaan met leven op en rond de archeologische vondsten en de eeuwenoude straten, voegt de tijd telkens weer een laagje toe. De sporen van gebruik die hiervan het gevolg zijn en de wijze waarop het licht daarmee speelt, zijn telkens in de tekeningen van Menno Balm terug te vinden.

Reis je met ons mee?