Anton Pieck en de Lente

Anton Pieck was een uitgesproken wintermens, wat je ziet in zijn vele werk. Toch ontdek je in zijn vele opdrachten voor het illustratieve werk ook af en toe een ander jaargetijde zoals de Lente.

Meer dan honderddertig jaar geleden, in 1890, verscheen Selma Lagerlöfs eerste en zo beroemd geworden roman Gösta Berling. Het verhaal speelt zich af rond de afgedankte dominee Gösta Berling, een man vol paradoxen, aan de drank verslaafd, geliefd bij alle vrouwen, sterk maar ook zwak, geestig en romantisch, vrolijk en melancholiek. Samen met elf joyeuze cavaliers – oud beroepsofficieren – beleeft hij de meest vrolijke, ontroerende en lachwekkende avonturen. 

Anton Pieck illustreerde de Nederlandse vertaling die in 1952 uitkwam. De Lente wordt in de illustratie welke Pieck maakte bij het verhaal “ ’t Huis van Liljecrona prachtig weergegeven.

Liljecrona is één van de cavaliers uit Gösta Berling. Hij was anders dan de andere mannen, minder uitbundig; hij was ook geen eenzame, hij had een zachte vrouw en lieve kinderen en hij had een eigen huis, dat hem soms zóó trok, dat hij met z’n viool onder de arm wegvluchtte van de wilde cavaliersbende en doorliep … doorliep tot hij met zijn verlangend hart zijn huis bereikt had.  En wàt voor een huis was het zijne: ‘Er was geen mooier plekje op de wereld… Daar lag de tuin, de appelbomen bloeiden. Dat had hij ook op alle hoeven gezien maar hij vond dat ze nergens zóó bloeiden als hier in zijn tuin. De plantjes begonnen op te komen. Het begin van de Lente was er. Liljecrona zette vlug de viool aan zijn kin en begon te spelen.

’t Zijn geen weelde, geen uitspattingen, die me weglokken

speelt hij. “Geen liefde voor andere vrouwen, geen eer, maar de bekoorlijke veelzijdigheid van ’t leven. Ik moet er al de schoonheid, de bitterheid, den rijkdom van voelen om mij heen. Maar nu heb ik er genoeg van, ik ben moe en verzadigd. Ik wil mijn huis niet verlaten. Vergeef me, heb geduld met me”.

Hij blijft acht hele dagen en is al die tijd gelukkig als een kind. Hij is verliefd op alles thuis, op vrouw en kinderen en denkt niet aan de andere cavaliers.

Maar dan komt er een morgen dat hij weer weg is. Hij kon het niet langer dragen, het was te veel geluk voor hem. Dit lezen we van Liljecrona in Gösta Berling en is door Anton Pieck op sublieme wijze geïllustreerd.