Deze verstilde houtsnede laat zien dat Anton Pieck een grote voorliefde voor Begijnhoven had.
In 1922 bezocht hij, op uitnodiging van zijn goede vriend, de Vlaamse auteur Felix Timmermans, de stad Lier (BE). Naar aanleiding van die eerste kennismaking met Lier, leert Anton Pieck het Begijnhof aldaar kennen en groeide het plan het intieme ‘Stille Begijnhof’ in tien houtsneden weer te geven.
Het heeft een apart karakter, door de bouw en indeling is het verschillend van andere Begijnhoven.
De typische straatjes, poortjes en gangetjes treffen Pieck bijzonder. Anderhalf jaar heeft Pieck eraan gewerkt, tussen zijn andere bezigheden door en de stille wijding van het Begijnhof is prachtig vastgelegd – uit iedere steen, uit elk detail spreekt het verleden en het geheel is een aangrijpend verhaal van ingetogen en vredelievende mensen. Hier leefden eeuwenlang de Begijntjes, arme en rijke. Zij hadden geen kloostergelofte afgelegd, maar ze beloofden gehoorzaamheid en een deugdzaam leven. Te allen tijde konden ze het hof verlaten. Zo werden ongetrouwde meisjes en vrouwen opgevangen in sobere woninkjes, waar ze werkten voor de kost.
De zelf niet kerkelijke Pieck heeft een scherp oog gehad voor het religieuze leven binnen de witte muren en hij heeft als een middeleeuwse monnik, langzaam en precies – dit monument van menselijk en geestelijk bestaan gevangen in steeds weer boeien prenten. Steeds als er een houtsnede klaar was ging deze naar Lier ter keuring.
Timmermans oordeel kwam dan per kerende post:
’…en de poort is zo honingzacht van toon,…Gij verstaat als niet ons biddend Begijnhof!’
In nauwe samenwerking tussen houtsnijder en schrijver kwam de magistrale reeks houtsneden ‘Het oude stille Begijnhof van Lier’ tot stand. Als graficus is het dan ook een heel speciaal hoogtepunt in zijn omvangrijke oeuvre geworden.
Enkele van deze houtsneden zijn te zien in de exposite ‘Stille wateren, diepe gronden’. Zodra we weer open zijn kun je je bezoek reserveren via https://antonpieckmuseum.ticketteam.com.