Deze winterse kalenderplaat laat Anton Piecks voorliefde voor (herfst en) winter duidelijk zien. Het is bijna te voelen. Werken waarbij je als vanzelf je warme trui (warmetruiendag) aan trekt. Anton is waarschijnlijk het bekendst om zijn kalenderplaten. Al in 1913 werkte Anton Pieck mee aan de platen door het aanbrengen van empirerandjes.

Anton: “Ik kreeg toen de opdracht empirerandjes te tekenen rondom foto’s en dat stomme werk werd nog uitgegeven ook.”

Het duurde daarom nog even voor hij een volgende opdracht aannam. Dat was het begin van vele verzoeken voor kalenders. Na zijn pensioen besteedde Anton meer en meer aandacht en tijd aan de jaarlijkse taak.

Scherp waargenomen beelden van landschappen, historische stadsgezichten, dorpstaferelen, oude gevels en doorkijkjes. Fantasievolle taferelen uit een verbeeld verleden, het liefst in de herfst en winter. Idyllisch en veelal met een fijn gevoel voor humor.

Anton ging als volgt te werk: ter ondersteuning van zijn geheugen maakte hij vaak ‘en plein air’ een eerste voorstudie, met enkele aantekeningen om de kleurschakeringen vast te houden. Vervolgens maakte hij thuis een oppervlakkige compositieschets op ware grootte. Daarna kwam het eigenlijke werk waarbij hij al tekenend graag nog enige details uit geheugen of fantasie toevoegde. Het waren ‘gedocumenteerde’ fantasieën. Anton: “Tekenen wat ik zie, als ik mijn ogen dicht doe.”

Anton: “Bij mijn illustratieve kleurplaten houd ik ervan eerst met een hard potlood, bijna als bij een gravure, de hele tekening definitief te maken, pas na deze definitieve tekening begin ik met het aquarelleren.” 

Gemiddeld kostte het maken van één plaat, twee maanden.